sen..sen..sonra..sencileyin..bencileyin..kime diyorsun ki bunları..kendime..ben..ben..bencil olma durumları..anlıyorum..insan kendinden olanlara daha çok kızıp, daha çok nefret ediyor..kesip atamıyorsun onları hayatından..o zaman hayatını kesip atma yollarına bakıyorsun..çok kolay bu..çok kolay ama bunun yöntemi çoktan seçmeli gibi..inanç bazen insanın içerisinden çıkıp gidiverir..bazen..işte o zamanı denk getirebilmek çok önemli..nasıl olsa göklerde yakalarsın..karar anında içine bir ses girer..ve seslenir başka zamanların öyküleriyle..yaşanacak olandan konuşur..dinlersin onu..gelmez o öyküler..bu her defasında med cezir gibi tekrarlanır durur..dinleme o zaman..dinlememeye çalışıyorum ama öyküler çok sürükleyici..heyecana kapılıyorum..sonunu merak ediyorum..söylüyor mu bari..hayır, her defasında zamanı var diye geciktiriyor..öyküleri mi geciktiriyor, yoksa kavuşma gününü mü?..belki öte tarafta yaşayacağım bu öykülerin devamını, bilemezsin ki..bazen inanç çıkıverir bedenden..kanat takmışçasına..o'nun peşinden her hareket edişimde, yine o yarım öyküler peşimi bırakmaz..bir gün olur inşallah..inşallah, maşallah inanç benden çıktı sana girdi galiba..öyle söyleme muz yiyorum burada..hayret şapırdatmadın..sen öyle san..
T.R.Karabandoğlu-Mavi’den Sonra Kalanlar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder